شيخ عباس قمي  معروف به محدث قمي از محدثان شيعي پركار قرن چهاردهم هجري است، پس از فراگيري بخشي از علوم ديني مقدماتی نزد علماي عصر خويش در حوزه علميه قم، براي تكميل تحصيلات در سطوح عالي فقه و اصول به حوزه علميه نجف رهسپار شد.

او زندگي‌اش را وقف اسلام كرد؛ تا آن جا كه روزانه افزون از 17 ساعت مطالعه مي‌كرد و مي‌نوشت و حماسه‌اي در عرصه‌ي احياي انديشه شيعي آفريد. وی با رجوع به منابع و مأخذ معتبر اسلامي كه در صلاحيت و توانمندي علمي و عملي او بود، به تدوين تاريخ اسلام با نام «منتهي‌الآمال» همت گماشت كه يك دوره تاريخ تحليلي و مستند است.

وی در دوراني كه معنويت و حقيقت دين مورد هجوم بود به تدوين، تنظيم و ارايه كتاب دعايي با نام «مفاتيح‌الجنان» شامل يك دوره اعمال واجب و مستحب در طول سال، همت گماشت. پس از رسالات سيد بن طاوس و علامه مجلسي، كاري بدين عظمت و كامل در عالم شيعه نبود. اين كتاب در تمام خانه‌ها و اماكن مقدسه به عنوان رساله‌اي در باب «سير و سلوك» علمي و عملي برای مشتاقان عرفان عملي در آمد كه هر روز بر اهميت و ضرورت آن افزوده مي‌شود.

آنچه در اعمال شيخ مهم است اين است كه وي بدون آن كه وارد جدال مكتبي، درگيري و يا رويارويي با مهاجمان و معاندان ديني شود، با تبيين و تدوين معارف اسلامي، سدی محكم در برابر سيل بنيان كن بي‌ديني در ذيل عناوين مختلف شد. ادامه (کلیدهای بهشت)